Προχθές, στο μαγαζί που σκύλευα το μεροκάματό μου,
μια γιαγιά που είχε έρθει να καλοθελήσει το εγγόνι της,
μου άφησε με νόημα στη χούφτα και μάτια ευθεία στην καρδιά
το πιο χορτάτο φιλοδώρημα.
Στην Αθήνα έχει πάντα ήλιο,
ένα παράδοξος Αύγουστος όλον τον χρόνο.
Κι έτσι, συγκεραστικά πολύ,
θυμήθηκα τον Αύγουστο που σου χρώσταγα:
η τύπισσα που παραβγαίνουμε αντάμα στα ξωκκλήσια
στα καλαμπούρια
στα κόκκινα λουκούμια
στις καραμέλες κανέλα
στις ιδιοτροπίες του γλυκέος βραστού
στις τσακωμάρες μεταξύ του Zέρβα και του Άρη
αυτή η πριγκίπισσα.
