Μπορεί να με έχεις από κάτω
και με το ζόρι να με θάβεις στη σιωπή
Να επιμένεις πως μου αξίζει ένα άδειο πιάτο
Και σαν σκυλί να με κλωτσάς μεσ τη βροχή
 
Μα όσο κι αν θες να το πιστεύεις
πως μου χεις πάρει κιόλας την ψυχή
Κι όταν ακόμα θα νομίζεις
πως μια για πάντα έχω χαθεί
Εγώ θα φλέγομαι, θ’ ανθίζω,
θα γιορτάζω, θ’ ανατέλλω
Θα σε καίω
Θα καταστρέφω με τραγούδια της ψυχής σου το μπουρδέλο
Θα ανατέλλω
Μπορεί αν θες με ένα σου ψέμα
να με κρατάς μέσα στη λάσπη
Κι αν πάλι χρειαστεί
να μου φοράς τα πιο ωραία σου κουρέλια
Και να με βγάζεις σαν σκλαβάκι στο σφυρί
Μα όσο κι αν θες να το πιστεύεις
πως μου χεις πάρει κιόλας την ψυχή
Κι όταν ακόμα θα νομίζεις
πως μια για πάντα έχω χαθεί
Εγώ θα φλέγομαι, θ’ ανθίζω,
θα γιορτάζω, θ’ ανατέλλω
Θα σε καίω
Θα καταστρέφω με τραγούδια της ψυχής σου το μπουρδέλο
Θα ανατέλλω
Ακόμα κι όταν θα νομίζεις
πως μου πήρες τη ψυχή
θα σε καίω
Κι όταν ακόμα θα νομίζεις
πως για πάντα έχω χαθεί
Θα ανατέλλω

(Photo by Cdiamantis)