Στάζουν μεσάνυχτα | Δήμητρα Αγγέλου

Καμιά φορά γονατίζω.
Μπροστά από έναν καθρέπτη.
Και προσεύχομαι.

Σταυρώνω τις παλάμες.
Κολλάω τα χείλη.
Τη γλώσσα μου επάνω του.
Και προσεύχομαι.

Να μη του φύγουν τα μάτια.

Ο θεός είναι κρύος.
Γυάλινος.

Και σπάει τόσο εύκολα.