δεν γράφω ποιήματα
γιατί την φωνή μου
την πήραν τα πουλιά
οι λέξεις στέρεψαν από δάχτυλα
οι φθόγγοι στέρεψαν από μάτια
οι κιθάρες τις νύχτες
ακούγονται τόσο σιγανά
απόκοσμα, στα δωμάτια
δεν υπάρχει κάτι πέρα
από τα γέλια που δεν ήχησαν
δεν υπάρχει κάτι πέρα
από τα όνειρα που δεν ντύθηκαν
στα λευκά, μια μέρα θέρους
η σιωπή περιλαμβάνεται πια
στις στιγμές που φαντάζομαι πως ζω
από εδώ και πέρα πια
μόνο σιωπή
δεν υπάρχουν δάκρυα
να κυλήσουν
κοίταξε τις σκιές στους τοίχους
κάπου ανάμεσα στο μηδέν
και το άπειρο της σιωπής
θα με βρεις
κι αν δεν με βρεις
δεν ήτανε γραφτό
Γράψτε ένα μήνυμα…
