.
Νύχτα -σκοτεινή μου νύχτα- επιτέλους έλα.
Έλα και γω πουθενά δε θα πω ότι διάλεξες να γεμίζεις κτερίσματα τις αγάπες που μυρίζουν λιβάνι.
Κι ας είδα τόσες φορές γεμάτα με χώμα ανάμνησης τα χέρια, τα μαλλιά και τα ρούχα σου.
Πες μου:
Έσκαβες πάλι;
Έλα νύχτα μου κάθισε.
Χάιδεψε με και μίλα μου.
Πουθενά δε θα πω το κρυφό μυστικό σου.
Κι ας είδα τα χρυσά τα στολίδια σου, τις επάργυρες μνήμες και τα χάλκινα τάματα.
Πες μου:
Έκλαιγες πάλι;
Χάραξε και κουράστηκες νύχτα μου.
Πλύσου.
Ξάπλωσε.
Μέρεψε.
Πουθενά δε θα πω ότι έσκαβες, πουθενά δε θα πω ότι έκλαιγες.
Πες μου:
Θα έρθεις αύριο πάλι;
