Πως αποτυπώνεται το σκοτάδι;
Πως προσδιορίζεται;
Υπάρχει χωρίς φως;
Πόσους τόνους μοναξιάς έχεις διαφυλάξει στο σκοτάδι σου
και δε μιλάς;
Περνάει αφιλτράριστα μέσα σου και σα φοβισμένο σκυλί, που κανένας
δεν το αναζητά, τριγυρνάς ποντάροντας στη ζωή.
Οι άνθρωποι προδίδουν και δεν καταλαβαίνουν από βάθος.
Ένας μύθος, είναι η αντίληψη.
Μια αυταπάτη η λογική.
Μια υπερεκτιμημένη πλάνη πως, έχεις τον έλεγχο του εαυτού σου.
Είμαστε σκλάβοι των παθών μας και η ελευθερία, μία απροσδιόριστη αξία που προκαλεί δέος σε κάποιους οπαδούς της.
Το δέος προέρχεται από το μάταιο της προσμονής.
Το α-διεξοδικό παιχνίδι της, παγιδεύει την αίσθηση του πραγματικού.
Την πραγματικότητα που κανείς δε θέλησε ν’ αντικρίσει.
Αυτό είναι λοιπόν η ζωή;
Ένα ατέλειωτο κυνηγητό του ανεκπλήρωτου;
Οι άμυνες για το σκοτάδι έχουν την ίδια σύσταση με τη ζωή.
Ανεκπλήρωτες επιθυμίες, έρωτες και πάθη στρατευμένα έναντι της ύπαρξης.
