Κόκκινο.
Τα λεκιασμενα σεντόνια μου με το παρθενικό μου αίμα.
Το κόκκινο κραγιόν που τόσο σου άρεσε να φοράω.
Τα μάγουλα μου, κόκκινα,την ώρα που ξεδιψάς την καύλα μου.
Το σκισμένο μου εσώρουχο μέσα στην κωλότσεπη του τζιν σου, κόκκινο.
Τα μάτια μου όταν δώσαμε το τελευταίο μας φιλί, κόκκινα και αυτά.
Μαύρο.
Το αγάπησα και το μίσησα συνάμα.
Ένα ξεχασμένο μπλουζάκι σου το έχω για τον ύπνο, ξεθωριασμένο μαύρο μέσα στα χρόνια.
Η πίσσα από το τσιγάρο στο μέσα μου, μαύρο ρίχνει.
Σου είχα πει θα το κόψω μα δεν μπόρεσα.
Μαύρο το αγαπημένο μου φόρεμα, κρύβει τις ατέλειες και τα κόμπλεξ μου.
Και είναι πολλά τα κόμπλεξ μου, δώρο δικό σου αποχαιρετισμού.
Μα αυτά τα δύο χρώματα ακροβατώντας, προχωράω την ζωή μου.
Άλλοτε ζω στο κόκκινο γεμάτη πάθος και ηδονή και άλλοτε ρίχνω μαύρο ,παρέα με τσιγάρα και αλκοόλ.
