Στο βάθος
ο Προμηθέας
τσαπίζει
τα τελευταία της μέρας κάρβουνα
οι μηχανές
πάντα μπροστά
φέρουνε το άγιο φως με καμάρι
τα αυτοκίνητα
κοκκινίζουν
από θυμό
κάθε δειλί
τα τζάμια
απολαμβάνουνε
το μπάνιο στις σύγχρονες μητροπόλεις
το κίτρινο των τρόλλεϋ
μόνο
θυμίζει
πως θα ξαναχαράξει
κι εμείς
ανάστατοι αλάλαζουμε
που ο χειμώνας
κι ο κρύος αέρας του
ήρθαν
να αποκαταστήσουνε
“τις τρίχες”
που μεταλαβαίνω
σε κάθε φύσημα
και το υψηλό
νόημά τους.
