Καλώς ήρθες στον κόσμο μας ξένε,

Περιπλανώμενος και μετέωρος, τυχαία σαν επισκέπτης βρέθηκες εδώ.

Σημειώνοντας κύκλους, βιώνοντας θανάτους, δίνοντας ζωή γεννώντας όνειρα .

Άκου ξένε, το μέρος που επισκέφτηκες θα σιχαθείς
και νέους τόπους θα ζητήσεις.

Θα κλάψεις, θα οργιστείς και θα θρηνήσεις,
ενώ αμφιταλαντεύεσαι μεταξύ ουρανού και γης.

Αφού αποτυχημένες προσπάθειες προηγούνται των πτώσεων

Ελπίδες θα σακατευτούν, πετρέλαιο θα λούσει τα φτερά σου
και μία φωτιά θα καίει τα σωθικά σου.

Όμως εσύ, αγαπημένε μου ξένε, περήφανος θα θάβεις τις ελπίδες,
με καμάρι θα χτυπάς τα βαριά φτερά σου
και η φωτιά βαθειά σου θα γεννά κόσμους από θειάφι
και φεγγάρια μακρινά.

Με το αίμα σου αστέρια θα θρέφονται.

Ξένε εσύ, που αιώνες τώρα σε γνωρίζω,
ελεύθερος τριγυρνάς στους χρόνους.

Η αλήθεια σου προαίσθημα στις καρδιές των ανθρώπων.

Μία εσωτερική διαδρομή,
ένα πάθος ζωτικό.

Μια άβυσσος με σχήμα ακαθόριστο.

Σπείρα θυμίζεις, με κέντρο το γεμάτο κενό του σύμπαντος .

Γυρεύεις το ταξίδι χωρίς καθορισμένη πορεία.

Προορισμός η αναζήτηση.

Η αλήθεια κρυμμένη στην ουσία της επιθυμίας.

Βλέπεις ό,τι κοιτάζεις τον ουρανό.

Κοιτάζεις ψηλά για να βλέπεις μέσα σου.

Ερωτικέ μου ξένε, σου χαρίζω ένα αστέρι απόψε από καρδιάς.